Πριν από μερικές μέρες δημοσιεύθηκε έρευνα από τον ιδιωτικό οργανισμό έρευνας και ανάλυσης «διαΝΕΟσις» με τίτλο «Μια αποδοτικότερη πολιτική για την καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας» επικεφαλής της οποίας ήταν ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Μάνος Ματσαγγάνης. Για να μπορέσει η ομάδα εργασίας να προσδιορίσει τον αριθμό των συνανθρώπων μας που είναι πραγματικά φτωχοί όρισαν την «ακραία φτώχεια». Το ποσοστό των συμπολιτών μαςπου βρίσκονται σε συνθήκες ένδειας κυμαίνεται για το 2015 στο 15%, δηλαδή 1.647.703 άνθρωποι, όταν το 2011 το ποσοστό ήταν στο 8,9% και το 2009 δεν ξεπερνούσε το 2,2%!
Είναι προφανές, και με αριθμούς πλέον, πως η χώρα βρίσκεται σε μια βαθιά ανθρωπιστική κρίση που όμοια της δεν συναντάμε σε κανένα προηγμένο δυτικό κράτος. Είναι επιτακτική λοιπόν η ανάγκη μιας πολιτικής που στόχο θα έχει την βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των ανθρώπων αυτών.
Αντιλαμβανόμαστε όμως ως πολίτες και ως κράτος τι εννοούμε με τον όρο φτώχεια; Στην ίδια έρευνα βλέπουμε πως το ποσοστό των συνταξιούχων που βρίσκονται σε συνθήκες «ακραίας φτώχειας» είναι μόλις 3,8% ενώ στους νέους ηλικίας 18 – 29 είναι στο 24,4%. Στο ερώτημα δε για το εκτιμώμενο ποσό κάλυψης των απολύτως αναγκαίων δαπανών του νοικοκυριού ο μέσος όρος των απαντήσεων των ερωτηθέντων έφτασε τα 1,430 ευρώ! Από την άλλη η κυβέρνηση Σύριζα – Αν.Ελ. «πουλάει» κοινωνική πολιτική προστατεύοντας επί της ουσίας τα ολιγοπώλεια και τις συντεχνίες των κομματικών της πιστών εις βαρος των υπολοίπων πολιτών. Πουθενά στον κόσμο ιστορικά καμία σοσιαλιστική πολιτική δεν λειτούργησε υπερ των αδύναμων οικονομικά πολιτών, αντιθέτως δημιούργησε ολιγοπώλεια και εξαθλίωσε το σύνολο του λαού πλήν ελαχίστων ημετέρων που αισχροκέρδισαν και οδήγησαν τελικά σε κοινωνικές επαναστάσεις. Το σύνολο των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας το αποδεικνύει καθώς και τα πιο πρόσφατα παραδείγματα της Αργεντινής των Κίρχνερ και της Βενεζουέλας των Τσάβες – Μαδούρο.
Στον αντίποδα μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει κοιτώντας τον παγκόσμιο δείκτη ευημερίας, ένας δείκτης που συνυπολογίζει 89 παραμέτρους ανάμεσα τους η πρόσβαση στην περίθαλψη, η πρόσβαση στην παιδεία, το αίσθημα ασφάλειας και το κατα κεφαλήν ΑΕΠ, πως οι χώρες με το υψηλότερο επίπεδο ευημερίας έχουν φιλελεύθερα οικονομικά μοντέλα. Πρόσφατη έρευνα της Παγκόσμιας Τράπεζας αποδεικνύει πως ο καπιταλισμός μείωσε παγκοσμίως τη φτώχεια απο 12,8% που ήταν το 2012 σε 9,6% το 2016. Είναι λοιπόν πέραν του προφανούς πως η μόνη πολιτική που μπορεί να φέρει την ανάπτυξη στην Ελλάδα και να ανακουφίσει τους πολίτες είναι η φιλελεύθερη πολιτική πρόταση του Κυρ. Μητσοτάκη. Μόνο με ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, εισροή πόρων απο ξένες επιχειρήσεις που θα επιλέξουν την Ελλάδα για να δραστηριοποιηθούν θα πετύχουμε την παραγωγή νέου πλούτου και την αναδιανομή στους ασθενέστερους οικονομικά συμπολίτες μας. Οπως είχε πεί και η Μάργκαρετ Θάτσες απο την δεκαετία του ‘80 το πρόβλημα με τον σοσιαλισμό είναι πως κάποτε τελειώνουν τα χρήματα των άλλων. Στην χώρα μας τα χρήματα των άλλων έχουν τελειώσει εδω και χρόνια. Η Ελλάδα του 2016 όμως δείχνει να είναι ακόμα σε άρνηση.
