Και η σύγχρονη παράνοια που ταυτίζεται με καθημερινά εγκλήματα εναντίον λαών και ανθρώπων και η θεωρία “των παιγνίων” (σαν σ’ ένα πεδίο όπου ημίτρελοι αντίπαλοι αφρίζοντας και γκαζόνοντας ολοένα και περισσότερο, έχουν διάθεση να φτάσουν στα άκρα σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης-ελπίζοντας πως κάποιος θα φρενάρει ή θα στρίψει την τελευταία στιγμή) από τη μία και η μετα-δημοκρατία (δηλ.καθόλου δημοκρατία) εν έτει 2016 και η Ελλάδα που παραμένει στο κλουβί για τα πειραματόζωα και η νεο-ναζιστική Ευρώπη. Όλα μπερδεύονται -όχι γλυκά- αλλά βάναυσα και άγρια και δολοφονικά. Και αυτό που με απασχολέι περισσότερο είναι πως μόνο νεο-φιλελεύθεροι βρυχηθμοί ακούγονται πια…Ως έκφραση, ως “δεξαμενή σκέψης”, ως εκβιασμός, ως “έλλειψη εναλλακτικής” και μονόδρομος…
Η “αγανάκτηση” για την απόλυτη επικράτεια του ψέμματος και της πολιτικής πλάνης και αγυρτείας που εκφράζεται πια με τον πιο βάναυσο τρόπο κ α θ η μ ε ρ ι ν ά είναι όμως τόσο θολή και ομιχλώδης.Οι προσδοκίες μιας μεγάλης μερίδας του λαού σήμερα, κάνουν πάρτι ματαίωσης.Οι ελπίδες παραμένουν εκεί στη μέση του δρόμου, ποδοπατημένες και ανενεργές.Κι αυτή η διάχυτη δυσαρέσκεια -καθώς ο Ελληνας ιστορικά ποτέ δεν την διέθετε εξεγερσιακή κουλτουρα- δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιήθεί ούτε καν ως βάση και κίνητρο για κάτι “αλλο” σημαντικότερο…”Αριστεροι” χομπίστες που επιδίδονται σε άσφαιρη “επαναστατική γυμναστική”…Ένα ανθρωποφοβικό ΚΚΕ που δεν μπορεί να κατανοήσει το “αυθόρμητο” και το “δεν πάει άλλο” πέρα από κομματικές οργανώσεις και αρτηριοσκληρωτικές περιχαρακώσεις…Μια αμήχανη (ακόμα) Αριστερά που αρέσκεται σε κατάθεση απόψεων και θέσεων σε αμεσοδημοκρατικές μαζώξεις και ιντερνετικά φόρουμ…Οι πολίτες που παραμένουν -τώρα που τα κινήματα (κι αυτά βάσει σχεδίου) αποδυναμώθηκαν- δέσμιοι του “μικροαστισμού” τους και της απουσίας ιδεολογικής συνείδησης από την πλευρά τους: σε μια ευρύτερη θεωρηση όμως, αυτό δεν είναι που ιστορικά γεννά και γιγαντώνει το “φασισμό”?…
Το “ξεχαρμάνιασμα” που ενίοτε ονοματίζεται “σύγκρουση” και “ανατροπή”, είναι τελικά η μόνη έκφραση ουσίας αλλά τότε είναι που όλα μπλέκονται ακόμα περισσότερο. Ποιός είναι συγκρουσιακός αναρχικός, ποιός κωλοπαιδάκι, ποιός μπάχαλος και χουλιγκάνος, ποιός παρακρατικός? Μεγάλο μπλεξιμο και κει……
Φαίνεται λοιπόν πως μόνο το Κρατος, η Εξουσία και οι Αγορές έχουν ξεκάθαρους και συγκεκριμένους στόχους και σ’αυτό τουλάχιστον τους βγάζω το καπέλο και “χτυπάω προσοχή”. Γιατί εμείς το πολύ πολύ, πάνω στην ανησυχία μας ν’αλλάξουμε μακαρίως (πάντα) πλευρό, γιατί για κάτι άλλο, δεν μας θεωρώ ικανούς…Γιατί, θα συμφωνήσεις σύντροφε πως καμια κοινωνία (όσο οριακά κι αν είχε φτάσει η υπόστασή της) δεν άλλαξε, χτυπώντας το πληκτρολόγιο ή μετρώντας τα “like” στις επιλογές, στους εξυπνακισμούς και τις αμπελοφιλοσοφίες σου…Αδιέξοδο (πάλι)….
Το θέμα λοιπόν είναι πώς θα γίνει το μεγάλο βήμα και πώς -τελούντες σε απόγνωση- θα βρούμε κάποτε τον Δρόμο και τον τρόπο? Γιατί, ξέρουμε (όλοι πια) πως ο λάκκος έχει ανοίξει διάπλατα και απομένει να δούμε αν μέσα θα πέσουν “Αυτοί” ή “Εμείς”…
Κι επίσης πως το Μέλλον είναι το μόνο που έρχεται αναπόφευκτα και δεν περιμένει.
Και πολύ γρήγορα, θα μας ζητήσει ευθύνες, στήνοντάς μας στον τοίχο…
Είμαστε έτοιμοι άραγε να το αντιμετωπίσουμε;
Βαγγέλης Ποτέας
Δημοσιογράφος
