Ανακοίνωση – παρέμβαση για το ζήτημα που έχει προκύψει με τους δασικούς χάρτες εξέδωσε ο επικεφαλής της Ελάσσονος Μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου Πύλου – Νέστορος, Ηλίας Κανάκης.
Ο επικεφαλής της παράταξης “Κοινωνία σε Κίνηση” αναφέρει στην ανακοίνωσή του: “Είναι γνωστό ότι έως το έτος 1976 δεν υπήρχαν διαθέσιμοι χάρτες υψηλής ακρίβειας , οι οποίοι θα στόχευαν στην εμφάνιση με σαφήνεια της οριογραμμής μεταξύ των Δασικών εδαφών και λοιπών χρήσεων όπως γεωργικές εκτάσεις, οικισμοί, αστικές περιοχές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Με την ύπαρξη αυτού του φαινομένου η προστασία των Δασών καθίσταται δυσχερής ενώ παράλληλα παρατηρούνται συχνές διενέξεις μεταξύ πολιτών, για την επίλυση των οποίων στην πλειονότητα κρίνεται σκόπιμη η επίλυση μέσω της δικαστικής οδού.
Με την ψήφιση του Ν.248/1976 «Περί φύλλου καταγραφής μητρώου ιδιοκτησίας και οριοθεσίας των δασικών εκτάσεων και προστασίας των Δημόσιων Δασικών Εκτάσεων », καθιερώθηκε για πρώτη φορά η κτηματογράφηση των δασών και δασικών εκτάσεων σε χάρτες μεγάλης ακρίβειας (κλίμακας 1:5.000), με την σύνταξη του φύλλου καταγραφής και την διοικητική διερεύνηση των εμπραγμάτων δικαιωμάτων και συνεπώς την σύνταξη ενιαίου μητρώου ιδιοκτησίας. Μέσω αυτού του εγχειρήματος δόθηκε για πρώτη φορά το έναυσμα για απαξίωση του ήδη υπάρχοντος απαρχαιωμένου συστήματος των Δασικών χαρτών του 1945 και ταυτοχρόνως η ώθηση προς την εξέλιξη της καταγραφής μέσω των χαρτών μεγάλης ακρίβειας.
Είναι χαρακτηριστικό πως οποιαδήποτε αγροτική έκταση, η οποία οριοθετήθηκε με σαφήνεια βασιζόμενη πάνω στον ορθοφωτοχάρτη του 1945, θα παρουσιάσει με μαθηματική ακρίβεια απόκλιση ως προς την πραγματική της θέση της τάξεως 20 έως 100 μέτρων εξετάζοντας την συγκριτικά με τον προαναφερθέν ορθοφωτοχάρτη του 1945.
Με λυπεί βαθύτατα η εμμονή της αντιμετώπισης του προβλήματος της κτηματογράφησης μέσω των απαρχαιωμένων μεθόδων του 1945 , η εφαρμογή των οποίων εν έτη 2017 δεν βασίζεται σε άγνοια αλλά ούτε και σε έλλειψη εναλλακτικών λύσεων, απεναντίας αποτελεί στρατηγική μιας ιδεοληψίας η οποία με πιστό συνοδοιπόρο το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) στοχεύει, με κατά τα άλλα νόμιμο τρόπο, στην εκποίηση της περιουσίας των πολιτών.
Σε επίπεδο τοπικό ερωτήματα γεννιούνται αναφορικά με τον χειρισμό αυτής της κατάστασης.
-Για ποιον λόγο η Δημόσια Διαβούλευση για ένα τόσο κρίσιμο θέμα παραπέμπεται συνεχώς στις καλένδες ;
-Ποια παιχνίδια μικροπολιτικής παίζονται στις πλάτες των δημοτών και ποια συμφέροντα εξυπηρετούν;
– Έχει κανείς αναλογιστεί το δυσβάσταχτο κόστος που αναλογεί σε κάθε Πολίτη που πλήττεται από την εφαρμογή αυτού του Σχεδίου;
Αποτιμώντας το κόστος, ας αναρωτηθεί κανείς πόσα χρήματα τελικώς αναμένεται να πιστωθούν στα Δημόσια Ταμεία, προερχόμενα από τις ενστάσεις την πληγέντων που λογικά θα διενεργηθούν .
Τη δεδομένη χρονική στιγμή που σε επίπεδο Εθνικό μας επιβάλλονται άδικοι και επαχθείς φόροι, με τα επίπεδα των συντελεστών να παρουσιάζονται σαφώς υψηλότερα στην Ελλάδα ,συγκριτικά με τα αντίστοιχα των υπολοίπων χωρών της Ε.Ε. και δεδομένο ότι, ειδικά για την περίπτωση των Ελλήνων αγροτών, η φορολογία βρίσκεται στο ζενίθ ,ας μας απαντήσει κάποιος το ερώτημα για το πώς μέσω αυτής της εφαρμογής ο Έλληνας Αγρότης θα μπορέσει τελικώς να διεκδικήσει την περιουσία που με μόχθο απέκτησε και με τρόπο διδακτορικό προσπαθούν να του αποσπάσουν.
Η Αντίδραση για το ζήτημα αυτό πρέπει να είναι Συλλογική. Η εκκίνηση του Αγώνα για την απόρριψη αυτής της Εφαρμογής πρέπει να αρχίσει από επίπεδο τοπικό.
Η Δημοτική Αρχή θα πρέπει να μετατοπίσει το ενδιαφέρον της προς την ουσία. Ο μόνος τρόπος είναι να περιοριστούν οι δημόσιες εμφανίσεις σε πανηγύρια, Πρωτοχρονιάτικες Πίτες και λοιπές εκδηλώσεις και να επικεντρωθούν επιτέλους στην αναζήτηση λύσεων για θέματα που αφορούν τα πραγματικά προβλήματα του τόπου και του βιοτικού επιπέδου των Δημοτών.
Η Ιστορία μας διδάσκει και δυστυχώς επαναλαμβάνεται .Ας αναλογιστεί κανείς ότι όπως σε παλαιότερες εποχές μέσω των τούρκικων χρυσόβουλων νομιμοποιήθηκαν σε λίγους και εκλεκτούς ολόκληρες περιουσίες έτσι και τη δεδομένη χρονική στιγμή γίνεται προσπάθεια για την δημιουργία των αντίστοιχων ‘’ελληνικών χρυσοβούλων’’ που στοχεύουν απώτερα στην συγκέντρωση της Περιουσίας των πολλών σε Λίγους και Εκλεκτούς”.
