Σφοδρή επίθεση στον απερχόμενο πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας εξαπολύει ο υποψήφιος πρόεδρος του Συλλόγου, Αντώνης Κατσάς σε ανοιχτή επιστολή, την οποία έδωσε στη δημοσιότητα. Ο κ. Κατσάς αποδομεί τα πεπραγμένα των προηγούμενων διοικήσεων του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας και καλεί τους συναδέλφους του ανατρέψουν τις κατεστημένες λογικές που έχουν καταντήσει το Σύλλογο “από μαχητικό όργανο προβληματισμού αποφάσεων και δράσης” σε ένα όργανο “ενός ανδρός”.
Την ίδια στιγμή, ο υποψήφιος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, θέτει επί τάπητος σοβαρά ζητήματα που σχετίζονται με το λειτούργημα του δικηγόρου και τη λειτουργία και απονομή της Δικαιοσύνης.
Συγκεκριμένα, σημειώνει ο κ. Κατσάς:
“Διεκδικώ την ψήφο σας για το αξίωμα του προέδρου του Συλλόγου μας στις επερχόμενες πολύ κρίσιμες εκλογές, έχοντας επίγνωση ότι μια τέτοια διεκδίκηση γίνεται στις χειρότερες από ποτέ συνθήκες για την ευδοκίμησή της.
Διεκδικώ την ψήφο σας επειδή αφουγκράζομαι την υποβόσκουσα δυσαρέσκεια πολλών, κυρίως νέων και άξιων συναδέλφων για το σημερινό αδιέξοδο που επικρατεί στο χώρο μας.
Κάτω από τα φαινομενικά παγωμένα νερά της αποστασιοποίησης και της αδιαφορίας, την οποία ορισμένοι εντέχνως μεταφράζουν ως ενότητα, αποδοχή και συναίνεση, ρέει ορμητικό το ποτάμι της αμφισβήτησης.
Αυτό το ορμητικό ποτάμι σας καλώ αφού σπάσουμε τον πάγο να φέρουμε όλοι μαζί στην επιφάνεια και να σαρώσουμε μαζί, μοιρολατρίες, απογοητεύσεις και ηττοπάθειες, να προσπαθήσουμε να αντιπαλέψουμε ό,τι μιζερεύει την ζωή μας, ό,τι μαραζώνει τα όνειρά μας.
Eίμαι σίγουρος ότι θα καταφέρουμε πολλά.
Αδυνατώ να δεχθώ ότι η κατάσταση που επικρατεί στο Σύλλογό μας και στο χώρο της δικαιοσύνης έφθασε στην ολοκληρωτική και έσχατη προοπτική της και έτσι θα παραμείνει.
Οπωσδήποτε μπορούμε να ρίξουμε ένα βότσαλο στα λιμνάζοντα νερά, να ανοίξουμε μια χαραμάδα για την είσοδο φρέσκου αέρα στο μουχλιασμένο περιβάλλον που ζούμε, ή να χαράξουμε έστω μια γραμμή στην τεντωμένη σιωπή.
Όλοι μαζί έχουμε την δύναμη να κερδίσουμε την μάχη καταπολέμησης των προβλημάτων μας.
Η μοναδική μάχη που είναι σίγουρα χαμένη είναι αυτή που δεν δόθηκε ποτέ.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Γνωρίζω ότι το αποτέλεσμα των εκλογών επηρεάζεται σοβαρά από μια εμπεδωμένη από πολλά χρόνια νοοτροπία και αντίληψη η οποία διαστρέφει τα κριτήρια ψήφου, αναστρέφει την ουσία των στόχων, υποβαθμίζει τα πραγματικά προβλήματα, ανάγει το έλασσον σε μείζον και το αυτονόητο σε ζητούμενο με αποτέλεσμα να αρκούμαστε στο λίγο, το ελάχιστο. Έτσι όμως μουχλιάζει ο αέρας που αναπνέουμε. Έτσι λιμνάζουν τα νερά και τα χρόνια προβλήματα σαπίζουν και αναδύουν μια αφόρητη δυσοσμία που μας πνίγει.
Στην από 13-10-2017 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του ο Σύλλογός μας με αφορμή την δολοφονία συναδέλφου μας αναφέρεται στην «Αμφισβήτηση από την πολιτεία αλλά και τους θεσμικούς φορείς της θέσης του δικηγόρου ως συλλειτουργού στην απονομή της δικαιοσύνης, υπερασπιστή των δικαιωμάτων του πολίτη».
Αναφέρει επίσης ότι «η εν γένει καταρράκωση του δικηγόρου ως φυσικού υπερασπιστή του «αδύνατου» έφτασε πλέον στην ακραία έκφανσή της».
Ας αναρωτηθούμε όλοι με ειλικρίνεια.
Αυτή η τραγική κατάσταση την οποία διαπιστώνει και παραδέχεται το Δ.Σ. του Συλλόγου και αφορά την ίδια μας την ύπαρξη ως επιστήμονες και συλλειτουργούς της Δικαιοσύνης προέκυψε σήμερα ή είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης διαδικασίας;
Πότε απασχόλησε ως θέμα την Γενική Συνέλευση έστω και μια φορά η κατάσταση αυτή που διεγράφετο εναργέστατα ότι θα οδηγούσε στο παραπάνω αποτέλεσμα;
Πόσες φορές προτάσεις δικές μου και άλλων συναδέλφων για σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων και διημερίδων με τα παραπάνω θέματα αλλά και την αντιμετώπιση πολλών άλλων προβλημάτων, αγνοήθηκαν προκλητικά. Δυστυχώς η μοναδική αλήθεια είναι ότι τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια. ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΤΕΘΗ ΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΛΗΨΗ ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Μια απλή ανάγνωση του βιβλίου των Γ.Σ. θα επιβεβαιώσει ότι όλα αυτά τα χρόνια στις ελάχιστες συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν, με ελάχιστο αριθμό συμμετεχόντων κάθε φορά, τα θέματα της Ημερήσιας Διάταξης ήταν «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» για κάποιο νέο μέτρο που θεσπιζόταν εις βάρος μας.
ΜΟΝΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΟΤΕ ΑΠΟΦΑΣΗ.
Ας αναρωτηθούμε επίσης πότε ο πρόεδρος μετέφερε στην ΟΜΟΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ όλης της Χώρας έστω και μια απόφαση της Γενικής μας Συνέλευσης για οποιοδήποτε πρόβλημα.
Ακόμη και την τελευταία απόφαση για την μορφή αγώνα, της συνέχισης της αποχής, η οποία ελήφθη με μυστική ψηφοφορία και με ποσοστό 80% υπέρ της αποχής, ενάντια στην εισήγηση του προέδρου και του Δ.Σ. την ανέτρεψε με δική του απόφαση ο πρόεδρος, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι οι αποφάσεις των Γ.Σ ανατρέπονται μόνο με άλλες αποφάσεις Γ.Σ.
Η τακτική απαξίωσης της Γ.Σ ακολουθείται με συνέπεια όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Η τακτική αυτή οδήγησε αναπόφευκτα ώστε σιγά- σιγά και σταθερά οι συνάδελφοι να χάσουν κάθε ενδιαφέρον για συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις, ο Σύλλογός μας συρρικνώθηκε απελπιστικά και από μαχητικό όργανο προβληματισμού αποφάσεων και δράσης κατάντησε «ενός ανδρός αρχή», του Προέδρου.
Με έναν τέτοιο Σύλλογο ήταν αδύνατον να αναδειχθούν τα προβλήματα, να παρθούν αποφάσεις, να δοθούν λύσεις και απλά τώρα αρκούμεθα να τα διαπιστώνουμε, χωρίς να υπάρχει ένας στοιχειώδης προγραμματισμός, μια απλή στόχευση.
Για να είμαι δίκαιος δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι και ο Πρόεδρός και τα μέλη του Δ.Σ. έκαναν κάποιες προσπάθειες, έστω και μεμονωμένα, να αντιμετωπίσουν κάποια προβλήματα, με αποσπασματικό τρόπο, πυροτεχνικού χαρακτήρα και πρόσκαιρης λάμψης, χωρίς στόχευση, περιορίζοντας κυρίως τις παρεμβάσεις σε ένα άσφαιρο καταγγελτικό λόγο του προέδρου προς τα ΜΜΕ.
Προσπάθειες που έσβηναν μαζί με την κάμερα και το μαγνητόφωνο των δημοσιογράφων.
Γνωρίζετε συνάδελφοι ότι παρά τις ενστάσεις μου και πολλές φορές την έντονη κριτική μου για την απαξίωση των οργάνων του Συλλόγου μας, πάντοτε στάθηκα δίπλα στις όποιες θετικές παρεμβάσεις έστω και αποσπασματικές και αναποτελεσματικές του πρόεδρου με τοποθετήσεις, με δηλώσεις, με παρεμβάσεις, με συνεχείς προτάσεις, με αρθρογραφία και με κάθε άλλο τρόπο, έχοντας σαν γνώμονα το συμφέρον του Συλλόγου και μοναδικό αντίπαλο τα προβλήματά μας.
Δυστυχώς ένας πλήρως αποδυναμωμένος Σύλλογος με μια πλήρως απαξιωμένη και στην ουσία κατηργημένη Γενική Συνέλευση, αδυνατούσε πλέον να αντιμετωπίσει και τα πιο απλά, τα άμεσα, τα καθημερινά προβλήματά μας.
Ενδεικτικά αναφέρομαι σε μερικά, τα οποία με απλή συνεννόηση με τους δικαστές, τους Εισαγγελείς και τους Γραμματείς μπορούν να λυθούν άμεσα. Συγκεκριμένα:
1/ Η υποβολή αιτημάτων αναβολής και ανάκλησης εγκλήσεων να γίνεται πριν την έναρξη των άλλων δικών κατά προτεραιότητα και προτίμηση, ώστε να αποφεύγουμε και εμείς οι Δικηγόροι και οι διάδικοι και οι μάρτυρες την απίστευτη ταλαιπωρία και το χάσιμο πολύτιμου χρόνου, αναμένοντας ώρες ατελείωτες για μια σίγουρη αναβολή; Το αυτό μπορεί να ισχύσει και για όλες τις συμβιβασμένες υποθέσεις σε όλα τα δικαστήρια, καθώς και σε εκείνες που απαιτείται μια απλή κατάθεση φακέλου προτάσεων και εγγράφων χωρίς μαρτυρικές αποδείξεις.
2/ Οι διακοπές των δικαστηρίων για οιοδήποτε λόγο να διαρκούν όσο χρόνο αναγγέλλονται και όχι να παραβιάζονται κατά μία και δύο ώρες, χωρίς καμία ειδοποίηση από την γραμματεία για τον λόγο παραβίασης και την διάρκειά της, με αποτέλεσμα εμείς και όλοι οι άλλοι παράγοντες της δίκης να είμαστε σε μια βασανιστική ετοιμότητα, χωρίς να μπορούμε να απομακρυνθούμε, ούτε για σωματική μας ανάγκη, γιατί ανά πάσα στιγμή απροειδοποίητα «μπορεί να κατέβει η έδρα», μπορεί να απορριφθεί μια Έφεση ως ανυποστήρικτη, να καταδικασθεί κάποιος ερήμην του, κλπ.
3/ Να γίνεται πιο ορθολογικός καθορισμός των δικασίμων ώστε να μην φορτώνεται το έκθεμα με υποθέσεις οι οποίες σίγουρα δεν θα εκδικασθούν και αναβάλλονται μια, δύο, τρείς, τέσσερις και πέντε φορές λόγω παρέλευσης ωραρίου να αποφεύγεται η ταλαιπωρία και η μετακίνηση δεκάδων ανθρώπων από διάφορα σημεία του Νομού και της Χώρας και μάλιστα στις σημερινές οικονομικές συνθήκες και φυσικά και η δική μας ταλαιπωρία και το χάσιμο χρόνου χωρίς λόγο και χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Ανέφερα ενδεικτικά τρία παραδείγματα εντελώς διαχειριστικού χαρακτήρα, τα οποία όμως είναι καθημερινές πληγές εις βάρος όλων μας, αλλά και του ιδίου του θεσμού της δικαιοσύνης, τα οποία μπορούν να αντιμετωπισθούν χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια και χωρίς κανένα κόστος και όμως μας ταλανίζουν καθημερινά.
Ο τρόπος που βιώνει κανείς τον χρόνο του είναι ίδια η ζωή και η σπατάλη χρόνου, είναι στην ουσία σπατάλη της ζωής μας. Αν αδυνατεί ο σύλλογός μας να λύσει τόσο απλά προβλήματα που αφορούν την καθημερινότητα στην ζωή μας πώς να αντιμετωπίσει τα πιο σοβαρά και πιο σύνθετα.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Υπάρχουν φυσικά και τα μεγάλα προβλήματα και πολλά ζητήματα που χρειάζεται να καταβληθεί προσπάθεια, να μελετηθούν και να βρεθούν λύσεις. Αναφέρω μερικά ενδεικτικά και όχι ιεραρχημένα ως προς την σοβαρότητα τους.
1/ Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και ο απαράδεκτος διορισμός της ηγεσίας της από την εκάστοτε κυβέρνηση.
2/ Το τεράστιο κόστος απονομής της δικαιοσύνης το οποίο σε πολλές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της αρνησιδικίας για τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας, με άμεση συνέπεια την αφαίρεση επαγγελματικής ύλης, αλλά και μεγάλη μείωση των αποδοχών των δικηγόρων και μεγάλες παρενέργειες σε κοινωνικό επίπεδο, αύξηση της αυτοδικίας, κλπ.
3/Η μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης είναι παράγοντας αποτρεπτικός για την προσφυγή σε αυτή με τις ίδιες συνέπειες και σε κοινωνικό αλλά και επαγγελματικό πεδίο.
4/ Ο μειωμένος αριθμός των δικαστών, ο τεράστιος φόρτος εργασίας τους, η μεταφορά αρμοδιότητας πολύ σοβαρών υποθέσεων σε μονομελείς συνθέσεις δικαστηρίων, οδηγεί αναπόφευκτα σε πολλές λαθεμένες αποφάσεις, χωρίς ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία με αποτέλεσμα την μείωση του κύρους της δικαιοσύνης, την εμπέδωση στην κοινωνία του αισθήματος αδικίας, την ακύρωση σε μεγάλο βαθμό του τεκμηρίου αθωότητος.
5/ Η αυστηροποίηση των ποινικών διώξεων, η ευκολία επιβολής προσωρινής κράτησης η οποία έχει μετατραπεί από εξαίρεση σε κανόνα, η επιβολή εξοντωτικών ποινών για μικρής απαξίας εγκλήματα, η κατάργηση σχεδόν στην πράξη της ανασταλτικής δύναμης της έφεσης, ή γενικότερα η λαθεμένη προσπάθεια να λυθούν κοινωνικά προβλήματα με κατασταλτικά μέτρα, οδηγεί με ευκολία τους εντολείς μας στις φυλακές εξαθλιώνοντας περαιτέρω τις οικογένειες τους, ιδιαίτερα αυτών οι οποίοι υφίστανται ήδη τον κοινωνικό αποκλεισμό.
6/ Η αποσύνδεση της επιβολής ποινής από τον ρόλο και την λειτουργία των σωφρονιστικών ιδρυμάτων – φυλακών που θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ενιαίο ζήτημα επιτείνει την υπάρχουσα ασφυκτική κατάσταση στις φυλακές, με αποτέλεσμα να αναιρείται ο ρόλος του σωφρονισμού και να μετατρέπεται σε διαδικασία εκτροφής και εκπαίδευσης εγκληματιών. Σε τέτοιο έδαφος αναπτύσσονται και διάφορα άλλα φαινόμενα όπως τα κάθε είδους κυκλώματα των φυλακών, τα οποία εκμεταλλεύονται παντοιοτρόπως τις ανάγκες των κρατουμένων και αποτελούν πηγές εσόδων και διοχέτευσης υποθέσεων σε συγκεκριμένα γραφεία.
7/Οι παραβιάσεις των άρθρων 137Α και 137Β του ποινικού κώδικα (βασανιστήρια και άλλες προσβολές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας) τα οποία άρθρα προβλέπουν ποινές κάθειρξης στους παραβάτες στην ουσία έχουν καταργηθεί, με αποτέλεσμα σχεδόν ποτέ να μην διώκονται και τιμωρούνται τέτοιες συμπεριφορές οι οποίες όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι και τόσο σπάνιες. Το ίδιο ισχύει και στην παραβίαση του άρθρου 239 του Π.Κ. (κατάχρηση εξουσίας) και ο Δικηγορικός Σύλλογος παραμένει θεατής, αφήνοντας στην ουσία ανυπεράσπιστους τους πολίτες από τέτοιες συμπεριφορές, αναιρώντας τον ρόλο μας ως υπερασπιστών του αδύνατου κυρίως ανθρώπου απέναντι σε κάθε εξουσία.
8/ Η από διάφορα κέντρα εξουσίας διοχέτευση υποθέσεων σε συγκεκριμένους συναδέλφους αλλά και η αποτροπή σε άλλους με άμεσους ή έμμεσους αλλά αθέμιτους τρόπους ανέκαθεν ήταν ένα υπαρκτό πρόβλημα, το οποίο πλήττει τους έντιμους και έξω από τα διάφορα κυκλώματα συναδέλφους, χωρίς να έχει προβλεφθεί ποινική κύρωση για τέτοιες συμπεριφορές.
9/ Ο καταιγισμός και η σωρεία διατάξεων οι οποίες ψηφίζονται συνεχώς και αφαιρούν δικηγορική ύλη από όλους τους συναδέλφους, είναι πλέον συνηθισμένο φαινόμενο, με τεράστιες συνέπειες στα δικαιώματα των πολιτών και καταστροφικές για το λειτούργημα – επάγγελμά μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο νόμος 4474/2017 άρθρο 13&6 ο οποίος ορίζει ότι είναι απαράδεκτη η συζήτηση εμπράγματης αγωγής εάν δεν έχει καταβληθεί ο ΕΝΦΙΑ. Με απλά λόγια εάν δεν έχεις χρήματα να πληρώσεις τα χαράτσια δεν μπορείς να καταφύγεις στην δικαιοσύνη αν π.χ. κάποιος καταπάτησε την οικία σου, το ακίνητό σου κλπ.
10/ Η άγρια εκμετάλλευση των άξιων συναδέλφων που παρέχουν τις νομικές υπηρεσίες τους σε τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και άλλους με την καταβολή εξευτελιστικών αμοιβών.
11/ Η μη επάνδρωση διάφορων οργανιστών του κράτους με συναδέλφους οι οποίοι μπορούν να προσφέρουν τις νομικές τους υπηρεσίες, να λύνουν προβλήματα, να εξυπηρετούν τον πολίτη, να καταπολεμούν την γραφειοκρατία και την άσκοπη ταλαιπωρία και των υπαλλήλων και του πολίτη.
12/Αν σε όλα τα παραπάνω προστεθούν και οι εξοντωτικές διατάξεις για τον ΦΠΑ, το φορολογικό, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό, τις όποιες δυστυχώς έχουν ήδη αποδεχθεί όλοι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, εξηγείται απόλυτα γιατί φθάσαμε σε οριακά σημεία ύπαρξης και στο απαράδεκτο φαινόμενο συνάδελφοι να αδυνατούν να καταβάλουν ακόμη και τις ασφαλιστικές τους εισφορές, να ευρίσκονται στα όρια της επιβίωσης και αρκετούς να εγκαταλείπουν το επάγγελμά μας χωρίς να έχουν ούτε την δυνατότητα να το εξασκήσουν σε άλλη χώρα όπως κάνουν άλλοι κλάδοι.
Αγαπητοί συνάδελφοι για όλα αυτά τα προβλήματα και για πολλά άλλα μπορούμε να αγωνιστούμε και να τα αντιμετωπίσουμε. Αμέσως μετά τις εκλογές, εάν με τιμήσετε με την ψήφο σας και μου δώσετε την δυνατότητα να οργανώσω μαζί με το νέο ΔΣ τον αγώνα αυτό, θα συγκαλέσω όσες Γενικές Συνελεύσεις χρειαστούν με θέματα λήψη απόφασης σε όλα αυτά τα ζητήματα, ιεραρχώντας αυτά, προτείνοντας λύσεις, οι οποίες υπάρχουν και με γόνιμο δημοκρατικό διάλογο μπορούν να εξειδικευτούν και εμπλουτιστούν. Οι συλλογικές μας αυτές αποφάσεις θα αποτελέσουν τους στόχους της επόμενης τετραετίας.
Υπάρχουν φυσικά και τα ιδιαίτερα προβλήματα των νέων συναδέλφων προς τους οποίους η στήριξη από το σύλλογό μας θα πρέπει να είναι έμπρακτη, συνεχής, σταθερή και αποτελεσματική.
Η επιστημονική τους στήριξη μέσα από την ίδρυση επιστημονικών επιτροπών για τον κάθε κλάδο δικαίου, από ικανούς και έμπειρους συναδέλφους.
Η διευκόλυνση τους με κάθε τρόπο στην πρακτική άσκηση του λειτουργήματός μας, η οργάνωση και ο εμπλουτισμός της βιβλιοθήκης του Συλλόγου, η οικονομική τους βοήθεια μέσα από διάφορες παροχές κυρίως με την επαναθεσμοθέτηση του διανεμητικού λογαριασμού σε νέες χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες βάσεις και πολλά άλλα που θα μελετηθούν με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, με εξαντλητικό ανοικτό δημοκρατικό διάλογο μαζί τους, μπορούν να αντιμετωπίσουν ή έστω να ανακουφίσουν πολλούς νέους συναδέλφους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα που μπορεί να λυθεί άμεσα και απασχολεί τους νέους συναδέλφους είναι ο ανορθολογικός τρόπος λειτουργίας του Legal aid χωρίς απόλυτη τήρηση και εξάντληση του πίνακα, με απώλεια της σειράς προτεραιότητας, χωρίς την αναγκαία επέκταση του θεσμού σε όλα τα στάδια της προδικασίας, με καθυστέρηση απαράδεκτη της πληρωμής της αμοιβής των συναδέλφων αν και έχουν προκαταβάλει το ΦΠΑ, και τον απαράδεκτο συμψηφισμό των οφειλομένων σε αυτούς με άλλες οφειλές τους σε ΔΟΥ και ασφαλιστικούς φορείς.
Απευθυνόμενος στους συνυποψηφίους μου και κυρίως στον πρόεδρο, θα ήθελα να τον καλέσω πάνω σε αυτά τα ζητήματα να περιστραφεί ο προεκλογικός αγώνας.
Να επαναφέρουμε επιτέλους τα ορθά κριτήρια ψήφου.
Να διεξάγουμε έναν προεκλογικό αγώνα με ήθος, με εντιμότητα, με ευθύτητα, με ευπρέπεια, χωρίς κτυπήματα κάτω από την ζώνη, χωρίς εμπόδια και αποκλεισμούς, χωρίς έπαρση και αυταρχισμό.
Χαιρετίζω ειλικρινά και χαίρομαι ιδιαίτερα για όλους τους συναδέλφους και συναδέλφισσες, κυρίως τους νέους που πήραν την απόφαση να θέσουν υποψηφιότητα για το Δ.Σ, του Συλλόγου μας και είμαι πολύ αισιόδοξος ότι θα μπολιάσουν τον Σύλλογό μας με τις ιδέες τους, την επιστημονική τους αρτιότητα, την φρεσκάδα τους και το τσαγανό τους, αρκεί να μην εκχωρήσουν την προσωπικότητά τους σε κανέναν και να μην «ανήκουν» σε κανέναν.
Σοβαρότατο ζήτημα είναι και η εφαρμογή του άρθρου 340 του Κ.Πολ.Δικ. που υποχρεώνει τον πρόεδρο του Δικαστηρίου να διορίζει 2 και 3 συνηγόρους από τον ίδιο πίνακα σε σοβαρές υποθέσεις (κακουργήματα) που δεν εφαρμόζεται ποτέ και θα διπλασιάσει ή τριπλασιάσει τις παραστάσεις τους, αλλά και η διάθεση του αναγκαίου χρόνου για την υπεράσπιση του κατηγορουμένου για κακούργημα και μάλιστα όπως προβλέπει το ίδιο άρθρο «υποχρεωτικά σε συνεδρίαση μετά από διακοπή» σε νέα δικάσιμο που θα ορισθεί εντός 30 ημερών και όχι όπως γίνεται σήμερα στην ίδια δικάσιμο και με διαθέσιμο ελάχιστο χρόνο μελέτης της δικογραφίας, που αποβαίνει και ες βάρος των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου και εις βάρος της αξιοπρέπειας και του ρόλου του δικηγόρου, ο οποίος καλείται να παίξει τον ρόλο ενός απλού διεκπεραιωτή μιας τυπικής διαδικασίας, από πραγματικός υπερασπιστής και συλλειτουργός της Δικαιοσύνης που ο ίδιος επιθυμεί και δικαιούται.
Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα χρειάζονται ένα Δικηγορικό Σύλλογο όρθιο και ζωντανό, αποφασισμένο, ισχυρό και ενωτικό στην δράση, διακτινισμένο σε επιμέρους επιτροπές για το κάθε ζήτημα, που θα πρέπει να συσταθούν και θα πλαισιώνονται από συναδέλφους με όρεξη, γνώση και όραμα, που θα επεξεργάζονται και θα καταθέτουν προτάσεις οι οποίες θα εγκρίνονται αρχικώς από το Δ.Σ. και θα επικυρώνονται απαραιτήτως από την Γενική Συνέλευση, με την μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή και την μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία.
Ένα Δ.Σ. με ανοικτές πόρτες και παρουσία όσων το επιθυμούν συνεδριάσεις.
Με έγκαιρη γνωστοποίηση σε όλους των θεμάτων της Η.Δ και με δικαίωμα λόγου στον απερχόμενο πρόεδρο, αλλά και στους αποτυχόντες υποψηφίους προέδρους των οποίων η γνώση και η εμπειρία σίγουρα θα αποβαίνει ωφέλιμη και γι’ αυτό θα πρέπει να καλούνται στις συνεδριάσεις του Δ.Σ.
Μια Γ.Σ. με μεγάλη συμμετοχή με κανονισμό λειτουργίας που θα ευνοεί τον Δημοκρατικό διάλογο και την ορθότητα των αποφάσεων της πάνω σε συγκεκριμένα προβλήματα που βοούν για λύση. Μια Γ.Σ που ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ και δεν θα ενημερώνεται απλά και μόνο για τα δεινά που κάθε φορά ενσκήπτουν.
Μια Γ.Σ. που δεν θα ανατρέπει τις αποφάσεις της ο πρόεδρος ή το Δ.Σ. άλλα θα τις υλοποιεί και θα μεταφέρει στην ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ την δική της απόφαση και όχι του προέδρου ο οποίος θα δεσμεύεται από την απόφαση αυτή.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι θεωρώ ότι είναι μεγάλο το ζήτημα του σεβασμού που πρέπει να απολαμβάνουμε σύμφωνα με το άρθρο 34 του Ν. 4194/2013 (Κώδικα Δικηγόρων) που αναφέρει:« ο δικηγόρος κατά την άσκηση των καθηκόντων του δικαιούται να απολαμβάνει τον σεβασμό και της τιμής που οφείλεται στο λειτούργημά του από τους δικαστικούς λειτουργούς και από κάθε άλλο πρόσωπο που ενεργεί στο πλαίσιο της Δημόσιας διοίκησης».
Μάλιστα στο κεφάλαιο «σκοπός και αρμοδιότητες των Δικηγορικών Συλλόγων» στο άρθρο 90 &δ πάει πιο πέρα και αναφέρει ότι στον σύλλογό μας ανήκει:
«Η μέριμνα για τον σεβασμό και την τιμή που οφείλει να απολαμβάνει ο Δικηγόρος από την δικαστική και κάθε άλλη αρχή και εξουσία κατά την άσκηση του λειτουργήματός του».
Δείτε αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι το ρήμα που χρησιμοποιεί ο νόμος «οφείλει να απολαμβάνει» δεν δικαιούται απλώς, άλλα οφείλει να απολαμβάνει, θεσπίζοντας έτσι την υποχρέωσή μας να διεκδικούμε και να απαιτούμε το σεβασμό και την τιμή, την στιγμή μάλιστα που στο άρθρο 1 &1 του ιδίου Νόμου αναφέρεται ότι: «ο δικηγόρος είναι δημόσιος λειτουργός. Το λειτούργημά του αποτελεί θεμέλιο του κράτους δικαίου» και στο άρθρο 2 αναφέρει: «ο δικηγόρος είναι συλλειτουργός της δικαιοσύνης. Η θέση του είναι θεμελιώδης, ισότιμη, ανεξάρτητη και αναγκαία για την απονομή της».
Πόσο εφαρμόζονται και ισχύουν στην πράξη όλες αυτές οι επιταγές του Νόμου και του Κώδικα Δικηγόρων;
Δεν είναι πλειοψηφία ευτυχώς, αλλά δεν είναι και λίγοι, οι δικαστές και άλλοι φορείς εξουσίας, που αντιμετωπίζουν τους δικηγόρους και κυρίως τους νέους με απαξιωτικό και προσβλητικό τρόπο, παρουσία μάλιστα των εντολέων μας και του ακροατηρίου.
Σε αυτά τα φαινόμενα, ο Σύλλογός μας έχει αρμοδιότητα και υποχρέωση να παρεμβαίνει άμεσα και να απαιτεί την εφαρμογή του Κώδικα Δικηγόρων και του άρθρου 332 του κώδικα ποινικής δικονομίας, το οποίο τα χαρακτηρίζει «βαριά πειθαρχικά παραπτώματα» και δεν έχει ποτέ εφαρμοστεί, γιατί ο κάθε συνάδελφος μεμονωμένα είναι φυσιολογικό να φοβάται την στοχοποίηση, αλλά και την δυσκολία απόδειξης τέτοιων συμπεριφορών.
Το μεγάλο αυτό πρόβλημα που μας απασχολεί και συζητάμε συνέχεια μπορεί να αντιμετωπιστεί ή έστω να μετριαστεί σε μεγάλο βαθμό με την απαίτηση και διεκδίκησή μας να εφαρμοστεί σε όλα τα δικαστήρια η μαγνητοφώνηση των συνεδριάσεων και η ταυτόχρονη βιντεοσκόπηση αυτών, με κωδικό πρόσβασης στο υλικό αυτό όλων των συναδέλφων εκτός φυσικά όσων ο νόμος απαιτεί να διεξάγονται οι δίκες «κεκλεισμένων των θυρών».
Με τον τρόπο αυτό με ελάχιστο κόστος όπως εφαρμόζεται σε πολλές χώρες του κόσμου αλλά και στους περισσότερους οργανισμούς στην χώρα μας (τοπική αυτοδιοίκηση, επιμελητήρια κλπ) θα έχουμε πολλαπλά οφέλη, όπως έλεγχος και απόδειξη λόγων και συμπεριφορών όλων των παραγόντων της δίκης, αξιοπιστία των πρακτικών τεκμηριωμένη αιτιολόγηση των αποφάσεων, εξοικονόμηση χρόνου των γραμματέων, συντόμευση χρόνου αποφάσεων κλπ.
Φυσικά για να μπορούμε να απαιτούμε σεβασμό από τους άλλους, απαραίτητη είναι η εκπλήρωση από την δική μας πλευρά της υποχρέωσης να αποδίδουμε τον ίδιο σεβασμό σε αυτούς από τους οποίους τον απαιτούμε.
Αναφέρομαι σε ευγένεια, τιμή και σεβασμό και όχι φυσικά σε κολακεία και δουλοπρέπεια.
Αναφέρομαι επίσης στην εκπλήρωση της δικής μας υποχρέωσης για τήρηση του καθήκοντος αληθείας, την αποφυγή στρεψόδικων και παραπλανητικών τακτικών κατά την διεξαγωγή των δικών, την ευγενική μεταχείριση όλων των παραγόντων της δίκης, δικαστών, εισαγγελέων, γραμματέων, διαδίκων και μαρτύρων και κυρίως των ίδιων των συναδέλφων αντιδίκων μας.
Αναφέρομαι επίσης στην τήρηση των υποχρεώσεών μας απέναντι στον Σύλλογό μας, κυρίως στην υποχρέωση έκδοσης τριπλοτύπων και γενικότερα στην αποφυγή αθέμιτου ανταγωνισμού.
Τέλος αναφέρομαι στην υποχρέωσή μας για ειλικρίνεια στις σχέσεις με τους εντολείς μας, την σαφήνεια στις συναλλαγές μας μαζί τους, στην πιστή τήρηση της εντολής που μας δίδουν με την μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια, επάρκεια και αφοσίωση στο καθήκον υπεράσπισής τους, στην στήριξή τους, ακόμη περάν των νομικών ορίων με αξιοποίηση των γνώσεων και τις εμπειρίας μας, σε ψυχολογικό και κοινωνικό επίπεδο.
Με τον τρόπο αυτό θα ανακτήσουμε τον σεβασμό της κοινωνίας, θα αποκαταστήσουμε το κύρος τους λειτουργήματός μας.
Με τον τρόπο αυτό ο ιστορικός Δικηγορικός Σύλλογος μας θα ανακτήσει το θεσμικό του ρόλο και θα καταστεί ζωντανό κύτταρο στην λειτουργία απονομής της δικαιοσύνης, κοινωνικό στήριγμα και αναφορά στον ανελέητα δοκιμαζόμενο λαό μας, με μέλη που κανείς δεν θα τολμά να αμφισβητήσει το ρόλο και την αξιοπρέπειά τους δεν θα υποτιμάται η επιστημονική τους επάρκεια, δεν θα φαλκιδεύεται η επαγγελματική τους υπόσταση και πορεία.
Το χρωστάμε στους εαυτούς μας στους νεώτερους και στους μελλοντικούς συναδέλφους.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Πρέπει με την ψήφο μας να ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά και να δημιουργήσουμε όσο μπορούμε περισσότερους κύκλους ανάτασης και ελπίδας.
Κάθε κύκλος και ένας νέος ορίζοντας. Κάθε ορίζοντας και μια νέα ελπίδα. Αν έτσι βαδίσουμε ο σύλλογός μας δεν θα έχει κανενός απολύτως την ανάγκη.
Δεν θα δικαιούται κανείς να επαίρεται ότι η ίδια η ύπαρξη του Συλλόγου εξαρτάται από τον ίδιο ή από οιονδήποτε άλλο, αφού το κάθε μέλος του θα είναι ενεργό κύτταρο ενός ολοζώντανου οργανισμού με τεράστια γνώση και δύναμη.
Ένας σύλλογος με δημοκρατική λειτουργία, συλλογικές αποφάσεις, μακριά από συγκεντρωτισμούς και καθεστωτικές λογικές.
Ένας σύλλογος με όρθια φλογισμένη και όχι λυποθυμισμένη συνείδηση που θα μάχεται, θα διεκδικεί, θα λύνει προβλήματα δίπλα στον πολίτη και μαζί με αυτόν, μακριά από ελιτίστικες και συντεχνιακές λογικές.
Ένας σύλλογος που δικαιώνει την ίδια του την ύπαρξη, το όνομά του, τον ρόλο του στο μπόϊ των αναγκών και των προσδοκιών μας, όπως τις ονειρευτήκαμε τις ατέλειωτες ώρες μελέτης και μόχθου να πετύχουμε στις εξετάσεις, να πάρουμε το πτυχίο μας και την άδεια ασκήσεως τους λειτουργήματός μας.
Το δίλλημα των εκλογών είναι ένα. Η θα συνεχίσουμε να τσαλαβουτάμε στα βαλτόνερα τα οποία έχουν ήδη φθάσει στον λαιμό μας ή θα εκτοξευθούμε στο μέλλον. Γιατί δεν υπάρχει άλλος χρόνος για ξόδεμα, άλλες ελπίδες για διάψευση άλλα όνειρα για τσαλαπάτημα”.
