Κριτική σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ασκεί ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς και βουλευτής Μεσσηνίας, Αλέξης Χαρίτσης, στην καθιερωμένη κυριακάτικη ανάρτησή του στα κοινωνίκα δίκτυα.
Ο κ. Χαρίτσης, επίσης, αναφέρεται στις εξελίξεις στον Λίβανο, στο ΑΤ του Αγίου Παντελεήμονα και στον θάνατο του Μοχάμεντ Καμράν, καθώς και στην εφηβική βία.
Αναλυτικά, η ανάρτηση του Αλέξη Χαρίτση στα κοινωνικά δίκτυα:
«Καλημέρα σε όλες και όλους.
Τέσσερις σημειώσεις για την εβδομάδα που πέρασε.
Σημείωση 1. Στον Λίβανο και την Παλαιστίνη.
Αλήθεια, έχει μείνει κανένας λογικός άνθρωπος στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι που να αντιλαμβάνεται ότι δεν γίνεται να παίζεις κανείς συνεχώς ζάρια με το όλεθρο;
Από τον εγκληματία Νετανιάχου και την ακροδεξιά κυβέρνησή του μπορούμε να περιμένουμε μόνο τα χειρότερα. Άλλωστε η πολιτική επιβίωσή του εξαρτάται από τη συνέχιση και επέκταση του πολέμου.
Αλλά οι υπόλοιποι; Δεν μπορούν να καταλάβουν το προφανές, ότι δηλαδή η δολοφονία του Νασράλα, η ισοπέδωση ολόκληρων γειτονιών της Βηρυτού φέρνει πιο κοντά ολόκληρη την περιοχή στο χάος του γενικευμένου πολέμου;
Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι αυτοί που ορίζουν τις τύχες του κόσμου έχουν τη συμπεριφορά υπνοβατών. Υπνοβάτες που, βάζοντας στο ζύγι πρόσκαιρα μόνο πολιτικά οφέλη και ζημίες, βαδίζουν ολοταχώς προς τον όλεθρο. Ο πολιτικός παραλογισμός συμβαδίζει με την κυνική αδιαφορία και την απόλυτη αποκτήνωση. Αδιάφοροι για τις σφαγές, καταπατούν καθημερινά την αξία της ανθρώπινης ζωής και υπονομεύουν τα θεμέλια του πολιτισμού.
Παίζουν πολιτικά παιχνίδια με το αίμα ολόκληρων λαών.
Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε. Η ελληνική κυβέρνηση (όπως και όλη η ΕΕ) μιλάει για ειρήνη, αλλά στην πράξη στηρίζει την πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Στους δρόμους και στη Βουλή να διεκδικήσουμε εμπάργκο όπλων και κυρώσεις στο Ισραήλ και άμεση αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.
Σημείωση 2. Μοχάμεντ Καμράν.
Οι μετανάστες έχουν όνομα, οι ζωές τους αξία. Όλες οι ζωές έχουν αξία. Την ίδια αξία.
Στην Ελλάδα του 2024 άνθρωποι χάνονται από τους δικούς τους γιατί κρατούνται στα αστυνομικά τμήματα και μετά βρίσκονται νεκροί με εμφανή τα σημάδια του άγριου ξυλοδαρμού. Τι συνέβη στο ΑΤ του Αγίου Παντελεήμονα; Ποιος μπορεί να πιστέψει την επίσημη εκδοχή περί θανάτου από φυσικά αίτια, όταν τα ίχνη της βίας είναι εμφανή; Όταν στην επίσημη αφήγηση υπάρχουν κενά ολόκληρων ημερών.
Η Νέα Αριστερά πήγε στο ΑΤ του Αγίου Παντελεήμονα κι έφερε τον «τυχαίο θάνατο» του Μοχάμεντ Καμράν στη Βουλή. Ζητάμε να μάθουμε την αλήθεια, ζητάμε δικαιοσύνη. Να δοθεί τέλος στην αστυνομική αυθαιρεσία και το καθεστώς της ατιμωρησίας που τη θρέφει. Να δοθεί τέλος στον κρατικό ρατσισμό.
Κι επειδή διάφοροι στην Αριστερά υιοθετούν τη δεξιά ρητορεία περί «δικαιωματισμού», να ξεκαθαρίσουμε ότι η Νέα Αριστερά δεν θα κάνει ούτε βήμα πίσω στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων, θα είναι σταθερά στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στις διακρίσεις και την καταπίεσης. Τα δικαιώματα αποτελούν θεμελιώδες στοιχείο του δημοκρατικού μας κεκτημένου αλλά και της σύγχρονης αριστερής ταυτότητας.
Σημείωση 3. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι πολύ διαφορετική βεβαίως η κατάσταση στα δύο κόμματα. Έχει όμως ένα κοινό στοιχείο. Την απουσία μιας σοβαρής προγραμματικής πρότασης που να μπορεί να βελτιώσει τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων και να χαράξει μια νέα βιώσιμη πορεία για τη χώρα.
Αν αφήσουμε στην άκρη τις εσωκομματικές κόντρες και τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, αυτό που διαπιστώνουμε είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης για ευθεία αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που την στηρίζουν.
Πρέπει να πούμε την αλήθεια. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς αναδιανομή του πλούτου. Και δεν μπορεί να υπάρξει αναδιανομή χωρίς φορολόγηση του πλούτου για να βρεθούν πόροι που θα διοχετευτούν στους πιο αδύναμους. Αν δεν το κάνεις αυτό, τότε η πολιτική σου δεν θα φέρει τη μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται ο λαός.
Για όποιον έχει ακόμα την αυταπάτη ότι η ανάπτυξη από μόνη της θα φέρει ευημερία για όλους-ες, η έρευνα της ΕΛΣΑΤ για τον Οικογενειακό Προϋπολογισμό είναι αποκαλυπτική. Σε μια χρονιά με ρυθμό ανάπτυξης 2%, τα νοικοκυριά αναγκάστηκαν να περικόψουν ακόμα και ανελαστικές δαπάνες.
Σημείωση 4. Εφηβική βία.
Δικαίως ανησυχούμε για τα κρούσματα της εφηβικής βίας, κάποια περιστατικά σοκάρουν. Η εφηβική βία είναι σύμπτωμα της κοινωνικής κρίσης, του ηθικού αποπροσανατολισμού, της ραγδαίας υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου και της έλλειψης θεσμών στήριξης και προστασίας.
Η εύλογη ανησυχία όμως δεν μπορεί να οδηγεί σε καλλιέργεια ηθικού πανικού, προτροπή στον κοινωνικό κανιβαλισμό και πολιτική σπέκουλα.
Την εφηβική βία δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με την κατάλυση του νομικού πολιτισμού και τη νεκρανάσταση ενός ζόμπι-συντηρητισμού.
Θα την αντιμετωπίσουμε με πολιτική ψυχραιμία, παιδαγωγική σοβαρότητα και ορθολογικό σχέδιο, για να προστατευτεί κάθε παιδί, να μπει φραγμός στην κουλτούρα της βίας, να ενισχυθεί το δημόσιο σχολείο και να ανοίξει μια καινούργια προοπτική για τη νεολαία».