Αναδιάταξη συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα (κεντρική πολιτική σκηνή και αυτοδιοίκηση) σε Πελοπόννησο και Μεσσηνία φέρνει η επερχόμενη λύση στη διαχείριση των σκουπιδιών. Η στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ και το αδιέξοδο της Νέας Δημοκρατίας. Ο ρόλος του Τατούλη, του Σαμαρά και των πολιτικών της Μεσσηνίας.
Ένα μετά το άλλο μπαίνουν τα κομμάτια του “πολιτικού παζλ” στην Πελοπόννησο, διαμορφώνοντας μια νέα εντελώς εικόνα που οδηγεί σε νέους συσχετισμούς ικανούς καθορίσουν τις πολιτικές ισορροπίες στις επερχόμενες εκλογικές μάχες (αυτοδιοικητικές και εθνικές).
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Πρωταγωνιστής των εξελίξεων εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διαθέτει το πλεονέκτημα των κινήσεων, όντας το κυβερνητικό κόμμα. Αποκορύφωμα της πολιτικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ στην Πελοπόννησο αποτελεί το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Η κυβέρνηση επιλύοντας το πιο σημαντικό πρόβλημα της Πελοποννήσου καταφέρνει από τη μια να καρπωθεί τα πολιτικά οφέλη των επιλογών της και από την άλλη να οδηγήσει τη Νέα Δημοκρατία σε πλήρες αδιέξοδο. Βεβαίως, η επιλογή του κυβερνώντος κόμματος να επενδύσει πολιτικά στο ζήτημα των απορριμμάτων δεν είναι καθόλου τυχαία, δεδομένου είναι ένα ζήτημα το οποίο διαπερνά κάθετα και οριζόντια όλες τις πολιτικές δυνάμεις της Πελοποννήσου, ζήτημα που είναι ικανό να αλλάξει άρδην τους πολιτικούς συσχετισμούς. Ουσιαστικά, το θέμα των σκουπιδιών αποτελεί το “παράθυρο” που έψαχνε ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να εισέλθει σε ένα πεδίο που, προνομιακά, μέχρι σήμερα ανήκει στη ΝΔ.
Η Νέα Δημοκρατία και ο Σαμαράς
Από την άλλη πλευρά η Νέα Δημοκρατία οδηγήθηκε σε στρατηγικά λάθη που την έχουν μετατρέψει σε αμυνόμενο. Η πολιτική ηγεσία του κόμματος παρασύρθηκε από την εμμονή Σαμαρά κατά του Π. Τατούλη, εμμονή που οδήγησε τον πρώην Πρωθυπουργό να αναιρέσει τον ίδιο του τον εαυτό στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Η επιλογή Σαμαρά, βεβαίως, να στραφεί εναντίον του έργου της διαχείρισης των απορριμμάτων (που ο ίδιος προώθησε) και εναντίον του Πέτρου Τατούλη (που ο ίδιος στήριξε) δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας αστοχίας του. Ο κ. Σαμαράς επέμεινε σε μια πολιτική επιλογή, η οποία εκφράστηκε με την περιβόητη ερώτηση για τα σκουπίδια, προσπαθώντας από τη μια να εξουδετερώσει τον μεγάλο του αντίπαλο στην Πελοπόννησο (Τατούλη), και από την άλλη να εμφανιστεί ο ίδιος ως ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων στο “γαλάζιο στρατόπεδο” της Πελοποννήσου. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η Νέα Δημοκρατία να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και να έχει το άχαρο “καθήκον” να στραφεί εναντίον του εαυτού της, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση επιλύει το πρόβλημα των σκουπιδιών.
Ο Πέτρος Τατούλης
Εμφανώς κερδισμένος εμφανίζεται ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου, Πέτρος Τατούλης. Η επίλυση του ζητήματος των σκουπιδιών με την αποδοχή της ΣΔΙΤ που ο ίδιος “έτρεξε” τον καθιστά κυρίαρχο σε πολλαπλά επίπεδα. Η λύση στην διαχείριση των σκουπιδιών του έχει δώσει τη δυνατότητα να αποκτήσει σημαντικά ερείσματα στην κυβέρνηση, ανοίγοντάς του νέα πεδία για πολιτικούς ελιγμούς. Από την άλλη πλευρά, η εμφανώς εμμονική στάση του κ. Σαμαρά, του έχει δώσει τη δυνατότητα να κερδίσει ένα σημαντικό κομμάτι της “γαλάζιας” παράταξης στην Πελοπόννησο, το οποίο αντιδρά σφοδρά στην προσπάθεια του Μεσσήνιου πολιτικού να δημιουργήσει “παραμάγαζο” στην Πελοπόννησο. Πλέον, ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου, με αφετηρία το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, μπορεί να υλοποιήσει τον σχεδιασμό του για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και να επενδύσει, ακόμα περισσότερο, στην συσπείρωση δυνάμεων που μέχρι πρότινος φάνταζε αδιανόητη. Μάλιστα, η ρητορική του κ. Τατούλη και της ηγετικής ομάδας της Περιφέρειας Πελοποννήσου (Ντίνα Νικολάκου κλπ) έχει δείξει ότι, πλέον, ο κ. Τατούλης πολιτεύεται εντελώς αυτόνομα προλειαίνοντας, μάλιστα, το έδαφος και για τολμηρά πολιτικά ανοίγματα.
Ο Νίκας
Το ζήτημα των απορριμμάτων και οι πολιτικές ανακατατάξεις που γεννάει είναι σαφές ότι επηρεάζει και τα πολιτικά πράγματα της Μεσσηνίας. Ο πρώτος που κατανόησε το πως θα επηρεάσουν τα σκουπίδια την επόμενη ημέρα ήταν ο δήμαρχος Καλαμάτας, Παναγιώτης Νίκας. Ο κ. Νίκας σε ανύποπτο χρόνο άλλαξε στάση και από πολέμιος της “λύσης Τατούλη” μετατράπηκε σε οπαδό της, ενώ φρόντισε να οριοθετήσει εκ νέου και την προσωρινή λύση της διαχείρισης των σκουπιδιών της Καλαμάτας υλοποιώντας διαγωνισμό προϋπολογισμού 6.000.000 ευρώ. Με τον τρόπο αυτό ο δήμαρχος Καλαμάτας κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς στο εσωτερικό της ΝΔ και να αναδειχθεί ως ο εκφραστής μιας σοβαρής πολιτικής προσέγγισης, σε αντίθεση με τον κ. Σαμαρά. Οι επιλογές Νίκα του έδωσαν πόντους στην ηγετική ομάδα της ΝΔ, η οποία αντιλαμβάνεται, πλέον, ποιες εσωτερικές δυνάμεις της δρουν με γνώμονα την προσωπική του επιβολή και ποιες με γνώμονα το παραταξιακό καλό.
Η Μεσσηνία
Το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων φτάνει και στους αυτοδιοικητικούς της Μεσσηνίας με τον πιο παράδοξο τρόπο. Αυτό γιατί οι “άνθρωποι” του Σαμαρά, Δ. Καφαντάρης (δήμαρχος Πύλου – Νέστορος) και Π. Κατσίβελας (δήμαρχος Τριφυλίας), είναι αναγκασμένοι να “υπηρετήσουν” την εκφρασμένη θετική τους άποψη για τη λύση που προωθεί η κυβέρνηση, αλλά και τα τερτίπια του πολιτικού μέντορα, Αντώνη Σαμαρα.
Την ίδια στιγμή ο δήμαρχος Μεσσήνης, Γιώργος Τσώνης, έχει την ευκαιρία στηρίζοντας την επιλογή της κυβέρνησης και να επιλύσει ένα πρόβλημα των σκουπιδιών της Μεσσήνης που του στοιχίζει ακριβά, αλλά και να συσφίξει τις σχέσεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ, προοπτική που τον ενδιαφέρει με απώτερο στόχο τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Τέλος η λύση του ζητήματος των σκουπιδιών αγγίζει και την περιφερειακή παράταξη του κ. Τατούλη και τους Μεσσήνιους αυτοδιοικητικούς που την συγκροτούν. Στο επίκεντρο βρίσκονται η αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας, Ελένη Αλειφέρη, η οποία πρέπει να αντιμετωπίσει και το γεγονός ότι είναι κοντά στον κ. Σαμαρά, αλλά και το γεγονός ότι κατάγεται από μια περιοχή που έχει εκφραστεί ανοιχτά κατά της ΣΔΙΤ. Επίσης, ο αντιπεριφερειάρχης, Περικλής Μαντάς, είναι αναγκασμένος και αυτός να επιλέξει στρατόπεδο, είτε αυτό του κ. Σαμαρά, είτε αυτό του κ. Τατούλη με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το άμεσο πολιτικό του μέλλον ως αντιπεριφερειάρχης, αλλά και το απώτερο ως υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με τη Νέα Δημοκρατία.
