Τους αγρότες έχουν …θυμηθεί αρκετοί πολιτικοί το τελευταίο χρονικό διάστημα και επιχειρούν να εμφανιστούν ως «προστάτες» τους. Στην ουσία όμως πρόκειται για πολιτικούς που εμπαίζουν τον αγροτικό κόσμο με τον πιο ποταπό τρόπο.
Κανένας από αυτούς δεν έχει το θάρρος ή τη γνώση να εξηγήσουν ότι η βασικότερη αιτία της απαξίωσης των κόπων τους είναι οι καταστροφικές πολιτικές που έχουν εφαρμόσει ορισμένοι συνεταιρισμοί με την ανοχή όλων των κυβερνήσεων, όλου του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Αντιθέτως, «χαϊδεύουν» τους χρεωκοπημένους συνεταιρισμούς και δίνουν άλλοθι στο πολιτικό σύστημα που υπηρετούν, για να συνεχίσουν να υπάρχουν πολιτικά.
Ουσιαστικά, αυτοί οι πολιτικοί, οι οποίοι ασμένως εμφανίζονται ως προστάτες ενός χρεωκοπημένου συστήματος, είναι αυτοί που σπρώχνουν τους αγρότες ακόμα πιο βαθιά στο φαύλο κύκλο της απαξίωσης.
Όμως, το μείζον ζήτημα και το πρόβλημα δεν είναι αυτοί οι πολιτικοί.
Το πρόβλημα, το οποίο στοιχίζει πραγματικά, είναι ότι δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους οι πολιτικοί που αναγνωρίζουν το πρόβλημα, οι πολιτικοί που ξέρουν ότι οι συνεταιρισμοί – μαγαζάκια πρέπει να σταματήσουν να λειτουργούν.
Το μείζον ζήτημα είναι ότι δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες οι πολιτικοί που ξέρουν ότι χρειάζεται μια γενναία πολιτική πρωτοβουλία, η οποία θα οδηγήσει στη δημιουργία συνεταιρισμών, που θα λειτουργούν με όρους του σήμερα και όχι περασμένων δεκαετιών, που οι διοικήσεις τους θα λογοδοτούν στα μέλη τους, που θα τηρούν τους νόμους.
Που δεν θα είναι ξενοδοχεία τρωκτικών πάσης φύσεως, που δεν θα έχουν βολεμένους παραδιευθυντάδες, που δεν θα κάνουν νταραβέρια με ιδιωτικά συμφέροντα, που δεν θα αγοράζουν προσωπική προβολή με τους κόπους των αγροτών.
Αν, λοιπόν, υπάρχουν πολιτικοί με σθένος, που πραγματικά κόπτονται για τους αγρότες, έχουν μόνο ένα δρόμο να ακολουθήσουν:
Να απελευθερώσουν τους αγρότες από τα τρωκτικά, που εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα τους, να απελευθερώσουν τους αγρότες από τους πολιτικούς που ανέχονται και χαριεντίζονται επιδεικτικά με τα ποντίκια.
