Η κυρία Μίνα Φειδά κοντά στα 80 της χρόνια δεν σταματά ούτε στιγμή να εργάζεται άοκνα στην υποδηματοποιία «Φειδάς», που ανήκει στην οικογένεια της εδώ και έναν αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστή τις περασμένες δεκαετίες με την εμπορική επωνυμία «boxer». Μαζί με τον ένα από τους δυο γιους της, τον Παναγιώτη Νταή, δίνουν τη μάχη για την επιβίωση της επιχείρησής τους. Μια μάχη που αντικατοπτρίζει τα προβλήματα χιλιάδων επιχειρήσεων στην Ελλάδα και κυρίως τη χαμένη ευκαιρία για τη χώρα να πρωταγωνιστήσει διεθνώς.
Η ελληνική υποδηματοποιία ήταν κάποτε τρίτη μεγαλύτερη στην Ευρώπη και ο πρώτος σε εξαγωγές μεταποιητικός κλάδος της Ελλάδας. Ομως ο προσανατολισμός στην εγχώρια ζήτηση πριν ξεσπάσει η κρίση, σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό στα υψηλής ποιότητας παπούτσια από την Ιταλία και άλλες χώρες και στα φθηνά από την Κίνα, οδήγησε σε κατάρρευση των πωλήσεων όταν επήλθε η ύφεση. Οταν στέρεψαν και οι τραπεζικές χρηματοδοτήσεις, αποστερώντας από τη μεταποίηση τη δυνατότητα να προμηθευτεί πρώτες ύλες μαζικά σε ανταγωνιστικές τιμές, πολλοί έφτασαν στο χείλος του γκρεμού. Και όμως, το νέο εργοστάσιο της «Φειδάς» στη βιομηχανική ζώνη του Μενιδίου άνοιξε τις πύλες του μόλις το 2010 και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα στην Ευρώπη, εξοπλισμένο με κορυφαίο μηχανολογικό εξοπλισμό και τεράστια παραγωγική δυναμικότητα. Από αυτή τη δυναμικότητα μόλις το 20% αξιοποιείται σήμερα. Και παρά το εκδηλωμένο ενδιαφέρον μεγάλων ξένων ομίλων να δώσουν φασόν στη «Φειδάς» μεγάλες παραγγελίες τους, η εταιρεία αδυνατεί να ανταποκριθεί τιμολογιακά. Να παράγει δηλαδή χωρίς να χάνει λεφτά. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί να προμηθευτεί σε ανταγωνιστικό κόστος πρώτες ύλες.
Ομως η κυρία Μίνα είναι αγωνίστρια. Θέλει το 2018 μαζί με την 100ή επέτειο της εταιρείας της να γιορτάσει και την ανάσταση των οικονομικών της μεγεθών και, γιατί όχι, ολόκληρου του ελληνικού κλάδου της υποδηματοποιίας. Αλλωστε, η Φειδάς καλύπτει περί το 30% της ελληνικής παραγωγής υποδημάτων, με τους ανταγωνιστές να έπονται με πολύ μικρότερα μερίδια. Γίνεται; Οι τράπεζες φαίνεται να το πιστεύουν. Γι’ αυτό και συμφώνησαν στο σχέδιο αναδιάρθρωσης της εταιρείας. Η Συμφωνία Εξυγίανσης με τις τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες υπογράφτηκε αυτό το καλοκαίρι και στις 25 Οκτωβρίου έχει προγραμματιστεί να συζητηθεί η επικύρωσή της από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών στο πλαίσιο της διαδικασίας εξυγίανσης, με βάση το άρθρο 106β του πτωχευτικού κώδικα, που έχει ξεκινήσει η εταιρεία.
Οι συμβαλλόμενοι πιστωτές συμφώνησαν στη χορήγηση νέας χρηματοδότησης ύψους 1,7 εκατ. ευρώ, ενώ το σχέδιο προβλέπει μακροπρόθεσμη αποπληρωμή του συνόλου των τραπεζικών δανείων της τάξης των 22 εκατ. όπως και όλων των απαιτήσεων των συναινούντων πιστωτών και βέβαια των εργαζομένων.
«Κλειδί» το κόστος
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο δρα Αλέξανδρο Παπαρσένο, που έχει συγκροτήσει σε συνεργασία με την εταιρεία το σχέδιο αναδιάρθρωσης, το σύνολο των υποχρεώσεων της «Φειδάς» είναι της τάξης των 30 εκατομμυρίων ευρώ. Η εταιρεία πραγματοποίησε πέρυσι πωλήσεις της τάξης των 9 εκατομμυρίων ευρώ και τα λειτουργικά της κέρδη (EBITDA) είναι της τάξης των 500 χιλιάδων ευρώ. «Η υποδηματοποιία δουλεύει ήδη πάνω από το νεκρό σημείο μεταξύ κέρδους και ζημίας σε λειτουργικό επίπεδο και παράγει περίπου 400 χιλιάδες ζευγάρια παπούτσια, ενώ η δυναμικότητα παραγωγής της είναι στα επίπεδα των 2 εκατομμυρίων ζευγαριών. Στόχος είναι να μειωθεί το κόστος ανά ζευγάρι από τα 24 ευρώ περίπου κοντά στα 20 ή και χαμηλότερα μέσω της μείωσης του κόστους προμηθειών πρώτων υλών, κάτι που είναι εφικτό εφόσον χρηματοδοτηθεί επαρκώς, όπως προβλέψει το σχέδιο, η εταιρεία». Με ένα τέτοιο κόστος η «Φειδάς», που είναι γνωστή στην Ελλάδα με την εμπορική επωνυμία boxer, θα είναι σε θέση να αναλάβει σημαντικές υπεργολαβίες από ξένες εμπορικές εταιρείες και να ενισχύσει σημαντικά τις εξαγωγές της. Παράλληλα, με νέα προϊόντα, σύγχρονο σχεδιασμό και κυρίως καλύτερο marketing και στόχευση ευελπιστεί να τονώσει τις πωλήσεις της και στην εγχώρια αγορά. Διότι το να παράγει μόνον καφέ και μαύρα δερμάτινα παπούτσια με βασικό κοινό τούς άνδρες άνω των 40 ετών είναι συνταγή που δεν περπατάει άλλο, λένε στην αγορά.
Ο στόχος του 2029
Απώτατη επιδίωξη του σχεδίου αναδιάρθρωσης είναι το 2029 να επιστρέψει σε επίπεδα παραγωγής του 2009. Να γυρίσει, δηλαδή, στα προ πολλών ετών υψηλά, όταν κατασκεύαζε ένα εκατομμύριο ζευγάρια το έτος. Και πολύ πριν από αυτό να έχει επαναφέρει τα λειτουργικά κέρδη από τα τρέχοντα επίπεδα του μισού εκατομμυρίου στα 5 εκατομμύρια ευρώ περίπου, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί εύρυθμα τις υποχρεώσεις της προς πιστωτές και προμηθευτές και παράλληλα να αναπτύσσεται. Εφόσον το δικαστήριο επικύρωσε τη συμφωνία, η πρώτη εκταμίευση αναμένεται στα τέλη του έτους.
Η «Φειδάς» είναι μια κλασική περίπτωση ελληνικής μεταποιητικής επιχείρησης που μπορεί να αλλάξει σελίδα και να ξεφύγει από την κρίση, δημιουργώντας παράλληλα θέσεις απασχόλησης. Ενα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί και από τη «Φειδάς» και από πολλές ακόμα ελληνικές εταιρείες για να μπορέσει να στηριχθεί η ελληνική οικονομία στα πόδια της. Ομως, όπως προκύπτει και από τη συμφωνία με τους πιστωτές, απαιτούνται και η ενίσχυση της εξωστρέφειας και ο εκσυγχρονισμός της με νέα οργανωτική δομή και κατάλληλη στελέχωση. Μόνον έτσι η οικογενειακή επιχείρηση της Μίνας Φειδά – Νταή και των γιων της, που ιδρύθηκε από τον παππού της Ιωάννη Φειδά το 1919 στην Καλαμάτα, θα μπορέσει να ατενίσει τον δεύτερο αιώνα ζωής της με αισιοδοξία, εκτιμούν οι πιστωτές. Και μαζί θα φανεί και κατά πόσο η ελληνική μεταποίηση μπορεί να αναστηθεί, να μην χαθεί κάθε δεύτερη ευκαιρία που προσφέρεται.
*Ο Ιωάννης Φειδάς, το 1919, ξεκίνησε τη κατασκευή χειροποίητων δερμάτινων υποδημάτων στηv Καλαμάτα, με τον ερχομό του από τη δωδεκάχρονη παραμονή του στην Αμερική, ως μετανάστης, όπου και ολοκλήρωσε την τέχνη του παπουτσιού. Έβαλε τα πρώτα θεμέλια δημιουργώντας μεγάλη πελατεία και ξεχωριστό όνομα στην τοπική κοινωνία. Αργότερα ο γιος του Δημήτρης Φειδάς, έχοντας μεγάλο ταλέντο στις καλές τέχνες και τη ζωγραφική έμαθε το σχέδιο, τηv τέχνη και τη δημιουργική κατασκευή, του παπουτσιού και έγινε ακόμα καλύτερος από τον πατέρα του. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ο Δημήτρης Φειδάς ξεκίνησε πάλι από το μηδέν αφού τα πάντα είχαν καταστραφεί στον Ελλαδικό χώρο. Έτσι, μαζί με τη γυναίκα του,Μαρία Φειδά, (το γένος Σωτηρόπουλου), μετακόμισαν στην Αθήνα (στη περιοχή του Ψυρρή, στέκι όλου του κλάδου της εποχής), όπου κι άνοιξαν τη πρώτη τους μικρή Βιοτεχνία. Στη συνέχεια η κόρη τους Μίνα, μεγαλωμένη μέσα σ’ αυτές τις σκληρές και δύσκολες συνθήκες απέκτησε γνώσεις, εμπειρίες κι αντοχές, κάνοντάς την ενεργό και πολύτιμο «συνεργάτη», στην ανοδική πορεία των γονέων της. Η Μίνα Φειδά παντρεύτηκε τον Γιάννη Νταή, έναν άνθρωπο εργατικό, οραματιστή, με σύγχρονες για την εποχή αντιλήψεις, ο οποίος έβαλε όλες του τις δυνάμεις για τη πρόοδο της τότε Βιοτεχνίας. Ο Γ. Νταής, με καταγωγή επίσης Μεσσηνιακή (Χανδρινού) και η Μίνα απέκτησαν δύο γιούς. Τον Δημήτρη και τον Παναγιώτη. Ο πρώτος ακολούθησε από μικρός τον κλάδο των Μαθηματικών και σήμερα είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου στα θεωρητικά Μαθηματικά. Ο δεύτερος, Παναγιώτης, ακολούθησε τον Οικονομικό κλάδο με εξειδίκευση στις αγορές (Marketing). Από μικρός, ο Παναγιώτης, βρισκόταν κοντά κι ύστερα μέσα στη δουλειά των γονέων και των παππούδων του και ουσιαστικά αποτελεί τη τέταρτη γενιά της εταιρείας.
Πηγή:Καθημερινή
