Στο τελευταίο διαφημιστικό σποτ του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας, η διοίκηση επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα «τι είναι αγάπη».
Αγάπη, λοιπόν, κατά το επιμελητήριο Μεσσηνίας, είναι «όσα παράγεις», «όσα απολαμβάνεις», «όσα μοιράζεσαι», «όσα δημιουργείς», «όσα επιλέγεις». «Αγάπη είναι ο τόπος μας», «αγάπη είναι οι επιχειρήσεις μας», σημειώνει το επιμελητήριο Μεσσηνίας στο τέλος του διαφημιστικού μηνύματος.
Αυτό που δεν λέει το επιμελητήριο, γιατί προφανώς η διοίκησή του δεν το έχει σκεφτεί, είναι ότι η μόνη ουσιαστική αγάπη που μπορεί να δείξει ο θεσμός απέναντι στα μέλη του, τους επιχειρηματίες της Μεσσηνίας, είναι να νοιαστεί για τα προβλήματα και τις ανάγκες τους σε μια δύσκολη περίοδο, όπως αυτή της πανδημίας.
Αν η διοίκηση του Επιμελητηρίου της Μεσσηνίας αγαπούσε ή έστω νοιάζονταν τους επιχειρηματίες του Νομού θα είχε ανέβει στα κεραμίδια και θα ζητούσε εδώ και τώρα οικονομική στήριξη του επιχειρηματικού κόσμου.
Αν η διοίκηση του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας, όχι μόνο ο πρόεδρός του, αγαπούσε ή νοιάζονταν τους επιχειρηματίες δεν θα παρακολουθούσαν αμέριμνοι την περιφέρεια Πελοποννήσου να ανακοινώνει πριν από λίγες ώρες ότι δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για την περαιτέρω στήριξη των επιχειρηματιών.
ΥΓ: Όσον αφορά το συγκεκριμένο σποτάκι, αλλά και γενικά τις διαφημιστικές καμπάνιες του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας, έχει μεγάλο ενδιαφέρον για έναν δημοσιογράφο να ψάξει με ποιο τρόπο, με πόσα χρήματα και με ποιων την υπογραφή δίνονται αυτές οι διαφημίσεις. Ποιοι είναι εκείνοι που έχουν κερδίσει την …αγάπη της διοίκησης του Επιμελητηρίου και ποιοι όχι.
